Plano ko sa Aking Buhay

I still cannot start my paper for History so I just thought of writing down my future goals. I would always remember what one of our Apostles had said that "A goal that is not written is only a wish" so I also had written this down in my journal, and in my 2 other blog sites to remind me. ^^

Anyways, here is a short preview of what I am planning to do in life and some major events that I really should think very critically about.

WINTER2010: Yeay! I can now move to Hale 1. But I need to sign up first of course (let me log on to BYUH. teeheehee.) Yayaman na ako! Pwede ko ng araw-arawin ang sinigang! I'll also be able to eat what I want to eat without worrying about how oily or how salty the food is because I will be in charge of the cooking. In short, I can make my vegie salad the way that I want it with raw fish! I will also be able to use my cooking skills again! How I miss cooking!

SPRING 2010: I hope INTERMEDIATE PHOTOGRAPHY will be offered this semester. If not, maybe I will take BEGINNING SWIMMING class para naman pag-uwi ko eh marunong na akong lumangoy. Hahaha. Dagat na nga ang paligid ko tapos di pa rin ako marunong lumangoy. Hahaha. I will also make it a goal that I will make an A for all my subjects like what I did last Spring. If others can, why can't I hindi ba? ^^

SUMMER2010: Which also spells JUNE 10, 2010. Oh my goshhh! Bente uno na ako?!?! Twenty-one. Dalawampu't-isang taon na ako. Ni-ichi desu. Can't believe how fast time flies. But hey, age is just a number. I can choose to enjoy what I have while I am young and later feel accomplished as I grow wiser in life. ^^

FALL2010: I'm here in Hawaii for 2 years! I will have my annual pay increase again ($7.75 na ako per hour! hahah) and have more fun in my major classes. I also will be preparing for my Internship for Winter.

WINTER2011: Pilipinas I'm coming home! After 2 years of being in Hawaii, I can finally get to see my home country for my 4-month internship! Oha, it all ends up well. Maybe I really am mature enough not to feel super homesick (though I miss the Ukay-Ukay at times and the street foods and our mall kahit maliit lang iyon) for the 2 years of my stay here in Hawaii. I will be super excited to see my family, my relatives, the members in our stake, my old school friends and teachers. Although I may not stay long in my town, atleast I get to see the people I love. I really would want to have my internship in ABS-CBN or in SUMMIT MEDIA. If I won't find any vacancy, then I can always find one in the Church Public Affairs right? ^_^. I will be willing to share to them what I have learned in Media Arts.

SPRING2011: Few more steps and I am done! Graduation Day na! I will be forever indebted to BYUH for the excellent education that they had instilled in me and for helping me develop my abilities and talents to the very fullest. The whole day is not enough for me to name all the wonderful blessings that I had received during my education here in BYUH. From my international friends, to the brilliant professors to the loving Church, School, and Work leaders, I owe the world to you all. I sound like giving a graduation speech here now. Haha. I am beyond thankful for the Lord for having me experience this blessing in my life. Thank you from the bottom of my heart. ^^

JUNE 10, 2011: My 22nd birthday?!?! Hindi nga?!? (tanda ka na!!!!) As far as I can asses, this is the turning point in my life because from where I stand, I am faced with two roads diverged two paths (parang yung tula ni Robert Frost na "The Road Not Taken" kaso lang eto I can take whichever road depending sa situation. hihihi). These are the two possible roads that I may take:

ROAD A: SERVE A MISSION: Sakto lang naman because I have finished school and I ought to be home for 4 years to be able to pay off my IWORK scholarship. I would use the money that I was able to save to pay off my medical and my missionary fund. Not only that I had helped my family but it makes me feel accomplished whenever I get to pay for my own expenses.The one and a half year of my mission would also be a wonderful experience for me to be able to reach out and serve our brethren and sisters who have not yet heard of the goodness of the gospel. I would definitely love to share the blessings that the gospel had brought about in my life to those who are lonely and feeling that it is the end of hope. I would love to share the light that I have to them and make them see life on the brighter side. I would love to go where the Lord would want me to go. ^^.

ROAD B: TEMPLE MARRIAGE: By this time, GRADUATE na ako kaya siguro naman papayagan na ako ng Mommy kong magka-boyfriend right? Hahaha. Anyways, I know that it is a little off to set up "signs" for me to take ROAD B but I still made one. LOL. If there would be this "worthy Priesthood leader" that would bring me to the temple and be sealed with him for time and through all eternity after I come from my internship or after my graduation then he would definitely deserve my sweet YES. Siyempre naman dapat makilala muna siya ng buong angkan para sa todong screening. Wahaha. And then I will ask them: "Is he IN or OUT?" LOL. Moving on. Kunwari eh okay na so kasal mode na. Siyempre imbitado ang PINOY CLUB sa kasal ko. Love ko sila eh kahit na minsan eh, alam mo na. Haha. The money that I was able to save would be used to have a modest celebration and maybe to start a little living. Makakatipid na rin ako kasi I can call on Kuya Ron to be my photographer and then Ira and Kei would be my wedding planners. Ate Apple and Trixie would also be there to take care of the cake and the catering. Nariyan rin si Zannie and the rest to sing for my reception. Siyempre, my batchmates (Nyla, Phoebe, Jaq, Irish, Jessa, Juna...) would also be there to make the day memorable with their talents. Mukhang I sound na planado na lahat ah. Heheh. Ayos na pala lahat! ^^

Tapos siyempre, katulad ng sabi ni Katia, I will definitely have cute anime kids. Pwede na siguro ang tatlo hanggang limang chibi. heheh.

Sa wakas at kahit papaano ay naging productive ako sa gabing ito. I had made my plans in life and I will do my best to accomplish them.

Sa ngayon, I need to start my research paper.

The first step para umusad. Haha.

Hugs and Kisses,
Naomi

My Graduation Wish

I have all the two years to make my wish come true so why not take the chance and list the things that I would want to have before I finally step out to the real world?

(arranged according to the highest importance ^_^)

1. Canon PowerShot G11 10MP Digital Camera with 5x Wide Angle Optical Stabilized Zoom and 2.8-inch articulating LCD or a Canon EOS 50D Black 15.1 MP Digital SLR if I will be able to save upto that much. ^_^ (this would also include a tripod and a release remote)

Reason: I realized that if I would pursue photography as my profession, then I would definitely need the best for my work!

2. Canon FS200 Flash Memory Camcorder with 41x Advanced Zoom

Reason: Well, maybe I can take my friends' wedding ceremony too. ^_^

3. Western Digital My Passport Essential SE 1 TB USB 2.0 Portable External Hard Drive

Reason: Big jobs (such as editing and storing project files) demands for Bigger Memory

4. Apple iPod classic 160 GB + Skullcandy Headphones In White

Reason: After a day's work, it's time to drown away the stress in music.

5. PSP 3000

Reason: John Rick won't sell me his so I'll buy my own. LOL.

I can die happily if ever I got to get any of these before I graduate. It makes me feel accomplished when I am able to buy the things that I need. ^_^. Priority and focus on the things that you really want to want to pursue for profession is the key.

And saving starts now!

Para sa Isang Kuya (Peejay Baligod, 1984-2009)

Unang araw yung ng second sem sa Vargas. As usual, magulo na naman ang classroom 304 dahil late na naman ang mga teachers. Yung mga lalake sa likod as usual ay nagkwekwentuhan tungkol sa chicks na nakilala nila nung sembreak. Ang mga girls naman sa aking gilid ay busy na nagtetext sa kanilang mga boylets at fafa.

Ako ay nakatingin lamang sa aking relo. Naghihintay. Late na si Sir ng 15 minutes. Wala ng class.

Yayayain ko na sana si Arlene na magmeryenda sa tindahan nina Ate Baby sa may kanto ng biglang pumasok ang isang estudyante na ngayon ko lamang nakita.

Matangkad.
Maputi.
Mestiso, kita mo sa tangos ng ilong.
May silver na bracelet sa kaniyang kanang kamay.
Naka-ayos Jose Rizal ang buhok.
Plantsadong polo at itim na slacks.
Makintab ang sapatos.
Catleya binder at yellowpad sa kaliwa.

Umupo siya sa aking tabi sa unang hilera.

Nagtinginan lamang kami ni Arlene. Alam ko ang iniisip niya. Cute siya.

"Anong pangalan mo?" tanong ko sa kaniya na tahimik lamang na nakaupo at nakatitig sa sahig.

"Peejay" ang kaniyang batid.

"Bago ka? Transferee?" tanong ni Arlene.

"Irre ako. 2nd year na ako. INC kasi ako sa subject na ito last year kaya take ko ulit." ang sagot niya.

"Ah ok. Ako pala si Naomi. Siya naman si Arlene." ang aking pakilala.

"Anak ka ni Sir Yanga hindi ba?" tanong niya. "Teacher ko siya sa Psychology dati eh. Magaling siya at mabait."

"Hehe.." ang aking nasabi.

Nais pa man naming magkwentuhan ay dumating na rin sa wakas ang aming guro. Super late na nga siya eh nagklase pa rin kahit papaano.

Sa loob ng apatnaput limang minuto, ito ang aming tinalakay.

Ano ang ginawa noong sembreak.
Ang mga chicks na magagandang nakita sa bakasyon.
Sino ang nabuntis noong bakasyon.
Sinong nag-asawa na.
Sino ang tumaba at pumayat.
Sino ang may new haircut.
At kung ano ano pa mang chismis na ginagawang "educational" ni prof.

Ako ay tumingin muli sa aking orasan at sa wakas ay alas dose na.

Kainan na.

Dali dali kaming bumaba mula sa third floor na classroom patungo sa tindahan nina Ate Baby para mananghalian. Panalo ang mga karinderya sa mga estudyanteng katulad namin dito sa Tugue. Lalo na pag nagpapapansit kayo. Ay naku. Suwak na suwak ang bentahan. Isabay mo na rin ang buko or mango juice na tig-singko pesos. Solb na solb ang kainan.

Nakisabay sa amin si Kuya Peejay sa mesa at pinakilala namin siya sa iba pang mga kaklase. They got along well with each other naman and that became the beginning of our friendship.

Napakabait ni kuya. Lumiliban man siya sa klase paminsan-minsan ay ginagawan niya ng paraan upang malaman niya kung ano ang tinalakay sa araw na siya ay wala. Masipag siya na mag-aaral at nakikita mo sa library pag vacant time. Matalino siya at magaling mag-analize ng homework kahit mula sa sampung sources na iyon kinopya, tuloy pa rin siya sa pag-intindi. Matapang si kuya. Kung alam niya na ikaw ay nasa tama, gagawin niya ang lahat upang mapatunayan ang iyong stand sa situation. Para sa akin, hindi ko nakita si kuya bilang isang crush, kahit na may potential nga siyang maging isang crush (at dahil crush na siya ni Arlene) ngunit bilang isang kuya na matatakbuhan kahit kailan.

Isang araw ay nakita ko si kuya sa tapat ng tindahan na nagyoyosi break kasama ang ibang boys. Nagulat ako kasi di ko alam na nagyoyosi pala si kuya. Lumapit ako sa kanila at sinabi ko na sinasayang lang nila ang pera nila sa yosi. Sabi nila eh pang-relax lamang daw. Sabi ko ay di ko sila kakausapin hanggang hindi nila itigil ang bisyo nila.

Nagpatuloy sila sa paghithit.
Itinapon ni kuya ang sigarilyo niyang kasisindi pa lamang.

"Sorry Bunso. Di na mauulit." sambit ni kuya na sumunod sa akin papasok ng school building.

Bunso. Ako ay natuwa mula ng tinawag niya akong bunso. May kuya na rin ako sa wakas.

"Salamat Kuya," ang nakangiti kong sagot sa kaniya habang kami ay sabay ng pumanik sa room 304.

Nagdaan ang ilang araw at medyo naging busy na rin kami sa mga projects at homeworks. Pagbaba ko sa may auditorium ay nakasalubong ko si Kuya. Tinawag niya ako para mag-usap.

"Bunso, bakit hindi mo sinabi sa akin na boyfriend mo si Kenneth?" ang diretsong tanong ni kuya.

Hindi ako nakasagot at naramdaman ko ang pagiging kuya niya.

"Sorry po," ang tanging salitang lumabas sa aking bibig. Muntik na akong maiyak at nahiya talaga ako sa ginawa kong paglihim sa kaniya.

"Mag-ingat ka lang kasi may pagka bad boy yun. Ayaw ko na ma-distract ka sa pag-aaral mo ok?" payo ni kuya sa akin. "Alam ba ng daddy mo?"

"Hindi nga eh. Kaya secret lang natin kuya ha?" aking paki-usap sa kaniya. "Sige na libre kita McDo maya kuya. Please?"

" Deal bunso." sabay appear.

At mula noon ay sinasabi ko na lahat kay kuya. Well, I mean pinapakilala ko na sa kaniya ang mga nanliligaw sa akin at tinatanong ko ang opinyon niya. Malas nalang nila kung hindi sila makaporma. Nariyan si body guard kaya off limits.

Masaya ako at nakilala ko sa aking buhay si Kuya Peejay. Tunay siyang naging isang kuya para sa akin. Kung pwede nga lang siyang i-adapt eh di may kuya na talaga ako. Kahit ganoon pa man, he never left my side. Narito man na ako sa Hawaii, in touch pa rin siya sa akin. Infact, nag post pa siya ng comment sa Friendster ko. Ganito ang sabi:


PJ
09/10/2009 2:22 am

elow bunso...mzta?
miss na kta...
xanga pla qng gus2 mo kunin ktang ninang sa chistening ng baby ko sa october 4...gus2 ktang mging ninang ehh..
ingat ka lgi dyan...study hard and may GOD Bless U..*

PJ
09/22/2009 3:13 am

naks!!!tlaga lng ahh...

kaya mo yan bunso...

just study hard and love ur work and one day will come u will be succesed in

ur life..

anyway..it's baby boy bunso..mag 1 year na this coming october 4..

cge bunso..ililista nlng kta.just message me to this # my

dear..09053920605..# sa bahay yan..basta magpa2kila2 ka ahh...^_^..

cge bunso..este mare..hahaha..nagu2luhan na 2loy aq..hahahahah.....

Just kip in touch..study hard po. And MAY GOD BLESS U always!!!

missing u............tke Care alwayss!..........

PJ
09/29/2009 1:36 am

ok bunso..just kip up d gud work.

i miss u too especially ur company...

ingat ka lgi dyan...study hard po...

GOD BLESS U lagi




Miss na rin po kita kuya. Nasaan ka man ngayon, pangako ko po sa inyo na gagalingan ko sa lahat ng mga subjects ko dito. Kahit ano pa man ang mangyari, hindi kita makakalimutan. At bakit ko nga naman kalilimutan ang isang Kuya Peejay Baligod? Kayo lang ang nag-iisa ang you will always be my dearest Kuya Peejay.

Sa ating muling pagkikita.

Nagmamahal ng lubusan,
Ang iyong bunso,

Naomi Kaye Amistad Yanga

"Aalis na Siya" Part 5 sa Adbentyur ng Da Tri Litel Berds at ni Fairy Godmamma

"Aalis na siya Luningning." matamlay na kasagutan ni Ligaya. "Aalis na siya."

"Sino?" tanong ni Luningning. "Don't tell me si..."

"Oo. Si Prinsipe Yawnoc ay lilisan na." malungkot na sagot ni Ligaya. "Hindi ko man lamang siya nakausap muli."

"Puntahan mo na siya ngayon." suggested Luningning. "Ako na ang bahalang maghanda ng kakaining natin mamaya. Go go go!"

"Sigurado ka?" tanong ni Ligaya sa kaibigang naghahanda na ng isasaing sa kalan.

"Oo naman. What are friends are for?" sagot ni Luningning. "Oh sige na. Ika'y magmadali bago ka abutan ng dapit-hapon."

"Salamat Luningning." at si Ligaya ay lumabas na mula sa kubo.

Bago pa man siya makatapak sa lupa ay may liwanag na sumilaw sa kaniya.

"Dahil sa busilak ng iyong kalooban, isang kahilingan." sabi ng cute na diwata."By the way, I am a fairy godmother in training. My name is Aitak. Pinadala ako ni Diwatang Sirdi dahil abala sila ngayon ni Diwatang Eiger sa paghahanda sa Araw ng Pasasalamat."

"Ah okay." sagot ni Ligaya.

"Anyways, going back to our line: 'Dahil sa busilak ng iyong kalooban, isang kahilingan." continued Diwatang Aitak.

"Nais ko sanang malaman ni Prinsipe Yawnoc na kahit saan pa man siya mapunta ay patuloy siyang mananatili sa aking puso at isipan. Handa akong maghintay sa kaniyang pagbabalik mula sa kaniyang pakikipagsapalaran sa bagong mundo." naluluhang sagot ni Ligaya. "Siya nawa ay mabigyang proteksiyon sa kaniyang paglalakbay."

"Awww (Relief Society version)," simpatya ng diwata sa dilag. "O siya. Huwag kang mag-alala. Magiging maayos ang paglalakbay ng iyong Prinsipe. Have faith little one."

Habang nag-uusap ang dalawa ay sa di kalayuan ay natatanaw ni Luningning ang pangyayari. Kaniyang kinuha ang kaniyang mahiwagang panulat at sinumulan ang kaniyang liham:

"Prinsipe Yawnoc,

Alam kong hindi tayo ganoon ka-close pero gagawin ko ang lahat para sa aking kaibigan. Anyways, nais ko lang sabihin sa iyo na maging isa kang mabuting mandirigma ng katotohanan sa bawat bayan na iyong mapuntahan. Patunayan mo sa lahat na ikaw ay tunay na dakila at ibahagi mo sa kanila ang kagandahan ng buhay na maaari nilang matamo sa katotohanang iyong dala para sa kanila. Alam kong kaya mo iyan. Ikaw pa na lumaki sa isang dakilang pamilya. ^_^

Anyways, I just wanted to say that my friend Ligaya wants to express how much she will miss you when you're gone. Huwag mo sana siyang biguin kaya magpakatino ka okay? Kung hindi eh hihilingin kong ibalik ka sa dati mong anyong Ak-ak. Hehe.

Ingatz tsong!

Luningning."

"Sa wakas at maipadala nga through Priority Mail." nakangiting sabi ni Luningning.

Siya ay tumayo mula sa mesa at ipinagpatuloy ang paghahanda niya ng hapunan para sa kaibigan. Sinigang as usual which is their favorite. Bumukas ang pintuan at pumasok si Ligaya na may ngiti na mula sa kaniyang mga mata. Sumunod na rin si Ligalig na abot tainga ang saya. Inilapag na sa mesa ni Luningning ang hapunan at nakisalo sa kaniyang mga kaibigan.

"Alam kong may rason kung bakit mapapatagal ang aking pananatili dito sa Laye." biglang sambit ni Ligaya. "Alam kong maiiwan ninyo ako sa susunod na paglalakbay but I won't be that sad anymore."

"Ako naman ay naka-move on na ng todo kaya tama na ang panunukso ok?" sabi naman ni Ligalig na sandamukal na dumukot ng kanin mula sa kaldero. "Tayo ay kumain na at maaga pa para bukas."

"Tama ka." sagot ni Ligaya. "Salamat nga pala Luningning sa pagluluto."

"Walang ano man iyon." nakangiting sagot ni Luningning. "Siyempre friends tayo eh."

"Balita ko may bago ka na raw na napupusuan?" biglang tanong ni Ligaya. "Maaari bang malaman?"

"Secret ko muna iyon para masaya." sagot ni Luningning na humihigop ng sabaw na saktong asim sampalok na suwak na suwak sa panlasa.

"Clue. Clue." tanong ni Ligaya. "Narito ba siya sa ating bayan?"

"Oo." diretsong sagot ni Luningning. "Yun lang pwede kong sabihin sa inyo."

"Sige na sabihin mo na." pleaded Ligaya. "O sige. Yung inchik sa may bayan iyan noh?"

"Hindi ah. Move on na ako dun." sagot ni Luningning.

"Yung pangulo ng samahan ng mga magsasaka?" tanong ni Ligaya.

"Hindi ko nga sasabihin eh ang kulit." sagot ni Luningning.

"Ay basta ako ay kakain lamang ng sinigang." sagot ni Ligalig.

"Okay ito ang deal. Isulat ninyo ang pangalan ng lahat ng lalakeng kilala ninyo dito sa ating pueblo and then pick your top 5. Saka ko sasabihin kung naroon sa mga pinili ninyo." sabay tayo mula sa hapag-kainan ni Luningning at kumuha na inumin.

"Deal." sagot ni Ligaya na kumuha naman ng pluma at panulat.

***

Nais niyo bang malaman kung sino ang Top 5? At teka, ano na pala ang nanyari kay Ermi? Tuluyan na nga ba siyang naging Ermitanyo? Abangan sa susunod na mga Adbentyurs ng Da Tri Litel Berds at ni Fairygodmomma. ^^

"Haw R U Ligalig?" Part 4 sa Adbentyur ng Da Tri Litel Berds at ni Fairy Godmamma

Well, well, well. Kay tagal ko nang nawala, babalik pa rin. Babalik pa rin. Nasaan na nga ba tayo? Ah, I remember now. Lemme do it all over again para ma-represh naman ang ating mga maynds. Okeh okeh?

Ehem. Ehem. So isang araw habang namamahinga and tatlo nating mga ibon sa sanga ng punong mangga ay may lumitaw na magandang diwatang si Diwatang Sirdi. Binigyan niya silang tatlo ng kahilingan at sila ay naging tatlong magagandang dalaga.

Tapos hindi lamang doon nagtatapos ang kasiyahang nadarama ng ating tatlong bida dahil sila ay nabigyan ng misyon that would lead to the crossroads of meeting their Prince Charming. So nangyari na nga. Una sa ating kwento ay si Luningning na nakatagpo kay Ermi the Ermitanyo. Gumala-gala sa woods isang araw si Luningning and the story was kinda like Goldilocks and Little Red Riding Hood. Anyways. Sumunod naman ay si Ligaya na puno ng ligaya ng kaniyang nakilala ang kaniyang tru lab. Mula sa isang ibong pinangalanan niyang Ak-ak (dahil that was all that the bird was saying) ay nadiskubre niya na si Ak-ak pala ay isang isinumpang Prinsipe mula sa Coney Island.

And now, it is Ligalig’s turn to meet her tru lab. This is a different story kasi hindi siya kasing comedy ng kay Luningning at Ermi or kasing dramatic ng kay Ligaya at kay Prinsipe Yawnoc (formerly as Ak-ak the bird). Kasi this relationship is complicated (parang Facebook status ah? Heheh.). So let’s start the adbentyur right here, right now. Go! Go! Go!

Sa gitna ng bukid ay ating matatagpuan an gating bida. Si Ligalig ay naglalakad na tila ba’y kay lalim ng iniisip. Sa di kalayuan ay kaniyang natanaw ang mga kaibigang sina Luningning at Ligaya.

“Ligalig!” tawag ni Luningning.

“Oh, napadaan kayo!” sagot ni ni Ligalig.

“Eh wala na kaming magawa sa bahay eh kaya naisipan naming bumisita naman sa iyo.” Sagot ni Ligaya.

“Oy alam niyo ba na nag-text si Kulot sa akin?” bahagi ni Ligalig.

“Talaga?” tanong ni Ligaya. “Kumusta na pala kayo mula ng nangibang bayan na siya?”

"Mabuti pa rin naman siya." sagot ni Ligalig. "Ganoon pa man ay namimis ko rin naman siya."

"Tru lab nga naman." sagot ni Luningning.


*tenenenen-tenenenen-tenenenene* (Nokia tone pag may message received)

"Uy may text ka Ligalig" sabay abot ng cellphone ni Luningning.

"Maigas. Kanino naman kaya galing ito." at sa kaniyang gulat ay napasigaw siya ng "How!"

"How?" tanong ni Luningning. "Eh hindi ba dapat 'who' kung nagtataka ka kung kanina galing ang text?"

"No, ibig ko sabihin it's 'how'" sagot ni Ligalig.

"Ang gugulo ninyo," sabi ni Ligaya. "Patingin nga."

At ang tatlong dalaga ay nagkagulo sa text message sa motorolang cellphone ni Ligalig.

"From: Unknown Sender
Message:

Ligalig, haw r u?

End of Message"

"Huwaw!" exclaimed Luningning. "Dalaga na si bunso."

"Shattap!" sagot ni Ligalig. "Ni hindi ko nga alam ang pangalan niya eh."

"Ligalig is in lab." kanchaw ni Ligaya. "Pero di namin man lamang alam ang buong kwento. Ligalig, tell us HOW it all began?"

"Tama na nga kayo. Nag mub on na ako okei?" depensib na sagot ni Ligalig sa dalawa. "Tama na ang pangaasar sa akin abawt him. It is done. It is finished no matter HOW!"

At as usual, girls are girls nga naman. So for a few minutes of todo denial to death about Ligalig's admirer eh natapos nag-shift ang situation sa biglang pagdating ng bagong heartthrob sa eksena.

"Excuse me?" came a voice from behind.

"Maryang Kamote!" gulat na sabi ni Ligalig. "Maigas naman parang kabuteng sisipot sa kung saan..."

*hearts hearts in the air + love birds singing + bells ringing*

Kung hindi niyo ma-imagine ang sitwasyon eh I'll explain it. May isang lalakeng sumipot sa eksena. Hindi siya ekstra or epal lang pero siya na pala ang tunay na makapagpapatibok sa puso ni Ligalig. Tawagin na laman natin siya sa pangalang Leinad. Matangkad, pogi (op kors!) at mestiso. Galing siya mula sa kaniyang paglalakbay sa Elihc at naghahanap ng pinakamalapit na matutuluyan. Okay. Si Ligalig na bahala sa ibang bahagi ng kwento. Let's go back.

"Leinad?" tanong ni Ligalig.

"Ligalig?" tanong rin ni Leinad.

"Magkakilala kayo?" tanong nina Ligaya at Luningning.

"Oo. Magkamag-aral kami sa paaralan sa bayan." nasha-shy na sagot ni Ligalig sa kaniyang mga kaibigan. "Siya nga pala, sila ang aking mga kaibigan: si Ligaya at si Luningning."

"Comostas?" tanong ni Luningning.

"Muy Bien. Muy Bien." sagot ni Leinad.

"Nice meeting you." sagot ni Ligaya. "Siya nga pala, Ligalig, ihahanda lamang namin ni Luningning ang meryenda. Maiwan muna namin kayo."

"Uy,..." pleaded Ligalig na medyo na-conscious dahil sila ay iiwan all alone together under the mango tree by the green green grass all around all around.

"Kita-kits na lamang sa kubo." paalam ni Luningning.

So naglakad papunta sa kubo sina Ligaya at Luningning habang nakatingin pa rin kina Ligalig at Leinad na masayang nagkukwentuhan sa ilalim ng puno ng mangga. Natawa na lamang ang dalawa dahil sa wakas ay nakahanap na rin ng mamahalin, I mean that is too serious sounding, but atleast, someone who could inspire their friend Ligalig. Habang papalapit na sila sa may kubo ay napansin ni Luningning na may kalungkutang bumabalot sa mukha ng kaniyang kaibigang si Ligaya.

"Ligaya, mukhang hindi ka ata maligaya sa ngayon." tanong ni Luningning kay Ligaya who was staring blankly at the sky and dragging her two feet.

"Aalis na siya Luningning." matamlay na sagot ni Ligaya. "Aalis na siya."

"Sino?" tanong ni Luningning. "Don't tell me aalis na si..."


To be continued....

"

Poster (Draft)

My Business Card

Ang Kwento ni Ligaya [part 3 sa Adbentyur ng da Tri Litel Berds at ni Fairygodmomma]

so sa wakas ay na-meet na ni Luningning ang kaniyang tru lab, wel, not yet official kasi it is still on the process of developing pa lamang. tsktsk. recall recall. humiling at tatlong dalaga kay diwatang sidri ng mga lablayf so isa isa ng natutupad ito. kaya na-meet ni Luningning si Ermi Ermitanyo. ngayon naman sa ating kabanata ay tungkol naman kay Ligaya na tahimik na nakadungaw sa kaniyang bintana.

tagpuan: sa isang simpleng kubo by the bukid where the green grass grow all around all around. where the green grass grow all around.

"Napakaganda naman ng araw na ito. Napakatahimik pa." sabi ni Ligaya sa sarili habang malayong nakatanaw sa may horizon (kalimutan ko tagalog nun. hehe)

"Ak-ak!" chirped the little bird from the branch of the mango tree.

"Oh my gosh! Ano yun?" gulat na tanong ni Ligaya sa sarili habang hinahanap ang source ng weird na sound mula sa labas ng kanilang tahanan.

"Ak-ak!" ulit ng ibon.

"Ikaw ba yun?" tanong ni Ligaya habang nakatingin sa direction where the cute yellow bird was resting.

"Ak-ak!" sagot ng ibon na tilang naiintindihan niya ang katanungan ni Ligaya.

"Ikaw naman. Ginulat mo ako." sabay tawa ni Ligaya. "Bakit hindi tweet-tweet ang tinig mo katulad ng ibang mga ibon?"

"Ak-ak!" sagot ulit ng ibon habang ito ay lumipad at nag-land sa my bintana.

"Ang cute mo naman." sabi ni Ligaya sa ibon while giving it a pat on the head.

"Ak-ak!" sagot ng ibon in a way of saying thank you for the compliment.

Habang pinagmamasdan ni Ligaya ang munting dilaw na ibon ay may napansin siyang kulay pula sa pakpak nito.

"Abah, may sugat ka pala." gulat na sabi ni Ligaya. "Kawawa ka naman. Gagamutin kita."

Daliang tumayo si Ligaya mula sa sahig at naghanap ng bendahe at maliit na tela para sa wounded na ibon. Bumalik siya sa kinalalagyan nito at inasikaso ang sugat sa pakpak ng ibon.

"Alam mo ba na dati ay ibon rin ako katulad mo?" kwento ni Ligaya sa ibon habang nililinisan niya ang sugat nito. "May mga pagkakataon rin na ako ay nasusugatan at nasasaktan katulad mo to the point that I was so confused on what to do."

Tahimik lamang ang ibon na tila bang it was pondering over what Ligaya was saying. Moments ika nga mula sa MMK.

"Muntik na akong sumuko noon. Nagpakamartyr na rin ako ng ilang beses ngunit alam ko na it is no use." patuloy ni Ligaya habang dahan-dahang nilagyan niya ng gamot ang sugat ng ibon. "Hanggang sa isang araw ay natagpuan ko ang aking tunay na mga kaibigan. Ipapakilala ko sila sa iyo one time pag nag-bonding moments na naman kami muli."

"Ak-ak!" sagot ng ibon tila bang sabi na "Sure why not?"

"Naging masaya ako sa piling nila Ligalig at Luningning. Napatunayan ko na hindi nakukuha ang tunay na kaligayahan sa mga makamundong bagay. As long as you have someone to run to, someone that you can depend on, walang katumbas ang kaligayahan na iyong matatamo." dagdag ni Ligaya habang itinali niya ang bendahe sapakpak ng ibon.

"Ak-ak!" sabi ng ibon as if telling Ligaya not to be sad anymore.

"Ayan. Siguro naman okey ka na in a few days." sabi ni Ligaya sa ibon na nasa maayos ng kondisyon.

"Pasensiya ka na sa aking drama. Ikaw lang kasi ang available na makinig sa akin kaya nasabi ko na sa iyo lahat."

"Ak-ak!" sagot ng ibon na may kislap sa kaniyang mga mata.

"Secret lang yun ah? Promise mo iyan" sabay kiss sa pisngi ng ibon. "Siya, maaari ka ng lumipad muli sa iyong tahanan. Gawin mong dumalaw dito bukas at tayo ay magkwentuhan muli."

"Ak-ak!" paalam ng ibon at ito ay lumipad na sa himpapawid.

*~popopopopopopopopokerpeys!~*

And the cool sound was up again but with someone different this time around behind the stardust.

"Lady GG?" tanong ng naantalang Ligaya sa sarili.

"Hindi ako galonggong or kung sino mang sikat na popstar." sagot ng diwatang naka kulay berde. "Ako ay si Diwatang Eiger, mula sa mundo ng Sanip."

"Asaan po si Diwtang Sirdi?" tanong ni Ligaya.

"Siya ang lumalangoy kasama ang iba pang mga diwata. Off niya ng 1 week at ikaw ay kaniyang ipinagkatiwala sa akin." sagot ng diwata.

"Kung ganoon po, may nais po ba kayong iparating sa akin?" tanong ni Ligaya.

"Mayroon. At ito ay mahalaga." patuloy ng Diwata. "Ang ibon na iyong tinulungan kanina ay hindi isang ordinaryong ibon lamang."

"Dahil po ba 'ak-ak' ang tinig niya at hindi 'tweet-tweet'?" pilosopong tanong ni Ligaya.

"Isa na iyon." diretsong sagot ng Diwata na tila napakaseryoso ng aura. "Ngunit ang bali-balita na sa isla ng mga apa, also famous as Coney Island, ay may isang prinsipe na under the witch's spell. At tanging ang halik ng isang dalaga lamang ang makapagpapawalang bisa sa sumpang iyon."

"Se..se..seryoso po kayo?" stammered Ligaya.

"Oo. And I do believe that you did give that Bird Prince a kiss right?" tanong ni Diwata. "Ayeee..nahanap na niya Prince Charming niya."

"Kayo naman po. Binibiro naman po ninyo ata ako eh." sagot ni Ligaya. "Makapag-saing na nga."

"This is no joke of mine my dear." sagot ni Diwatang Eiger. "Only true love can make the spell come off."

"Let's wait and see na lang po." sagot ni Ligaya na still not convinced with the fairy's words. "Salamat po muli sa pagbisita."

"Huwag kang masurpresa and alam ko naman na matutuwa ka sa iyong paggising bukas." sagot ni Diwatang Eiger. "Rinig ko eh may talento raw sa pagsayaw ang Prinsipe na iyon at maganda ang kaniyang mga mata. I'm sure kikiligin ka."

"Oo na po." nakangiting sagot ni Ligaya kay Diwatang Eiger. "Bukas po."

"Bukas." huling sabi ni Diwatang Eiger.

*~popopopopopopopopokerpeys!~*

***

Knabukasan ay gumising ng maaga si Ligaya at naglinis na sa kaniyang munting tahanan. Kumakanta siya na tila bang masaya at may inaanticipate. Abot tainga ang kaniyang ngiti ant sumasayaw pa habang naglalampaso at nagpupunas ng bintana ng may kumatok sa pintuan.

"Wait lang." at siya ay tumungo sa pintuan. Sa kaniyang pagbukas ng pinto ay tumambad sa kaniyang harapan ang kaniyang kahilingan.

"Salamat Ligaya for setting me free from the spell." sabi ng Prinsipe na may hazel na mga matang tila maluha luha. Kaniyang kinuha ang mga kamay ni Ligaya and he kissed them gently.

*imagine flowers everyehere and sparkels and the bells are ringing ring-a-ling-ding-dong and there were hearts flying around them too*

Ang tunay na ligaya ay natagpuan na ng isa't isa.

*break it down*

"Ligaya! Ligaya!" tawag ng tinig mula sa di kalayuan. "Natagpuan ko na si kulot!"

Ang moments of love ay naantala ng walang iba kung hindi ni Ligalig! Oh my goshh!

Nakakabitin naman ang episode na ito! Teka! Sinong kulot ang tinutukoy ni Ligalig?

Abangan sa part 4 ng:

"Adbentyur ng Tri Litel Berds at ni Fairygodmomma"

[salamat sa suporta readers!]

wait lang! hindi pa ito ang katapusan dahil marami pang kaganapan na magaganap kaya abangan!

A Daughter's Letter (Happy 21st Anniversary Mom and Dad!)

Dear Mom and Dad, and to my dear sister too,

I know that today is one of the most special days of the year for the two of you so I thought of writing this little note of mine to express my love and gratitude towards you. I'll dedicate 10 things to you to make it easier ok? haha.

(Mommy) #1. I know that I won't be able to recall the very first day that I opened my eyes to this wonderful place called Earth but I know that it was heaven when I first felt your warm loving hands caress my fragile little body. I knew how you had that big smile on your face to see your 8-pound baby girl on the 10th of June 1989 at 10:40 am. I know how you always tease me as your chubchub until now. haha. don't worry mom, I'll be heading to the gym soon this semester. ^^

(Mommy) #2. I know how you were surprised when I started to read the front page of the newspaper in grandma's place. It was not because I was that gifted or anything at the age of five but it was all because you were there to teach me the ABCs and the 123s until I grow tired and sleep at your lap.

(Daddy) #3. Remember my first day at kindergarten? I was so proud of myself because I had you to bring me to class. But I did not know that when I was so focused to my teacher that you went somewhere else for a moment. I thought that I can be so strong without you in sight but after 15 minutes of pretending to be tough, I was crying on my seat because I thought that you have already left me. But then you came back! You came back for me with a chocolate drink and a siopao. Yey! No more tears!

(Ena, my sister) #4. I knew it was illegal for a six-year old to cut classes and to take a ride home by herself but I did that for you. I knew that we have a new baby in the family and I am so anxious that someone will steal that precious little treasure of us. I was so scared when mom asked me why I went home that all I did was to cry. When dad got me to calm down and asked me why I went home, I finally blurted out the innocent truth from a naive little girl, "I don't want anyone to take away my little sister from me." And then I ran into the bed to give you a protecting embrace. Such a sweet little sister (only back then. haha. Just kidding sis! I know you'll give me a punch when after you read that but too bad, I am miles away from you. :p).

(Daddy) #5. Thank you for always coming to the PTCA meeting during my grade school days until high school. I could still recall how you were known as a doctor by one of my classmate's mom for 3 years. haha. That was a good laugh because you never told her the truth that you were a Guidance Counselor and not a Medical Doctor until our graduation day. tehee. Thank you for always showing me support and for being the Vice President like I was during the second grade. haha. A toast for dad and daughter!

(Ena, my sister) #6. Remember how mom would always buy us the same clothes? I have a pink jelly mickey mouse sandals and you do have one too. I have a pink Alice in Wonderland shirt and shorts and you have one too. Don't you just love how we won't get lost because we have the same clothes on? haha. I knew that sometimes I become selfish that I wanted stuffs only for me but mom and dad always made sure that we get the same and we learn that value of equality and sharing. But I remember how we had six chocolate eggs and you got four. I asked you to give me the other one so we both have three but what you did was to cut the chocolate in half and left me having 2 1/2 while you get 3 1/2. I know how unfair was that but because you are such a heavenly and bratty little sis, I insisted your equation of what is equal division. (Make sure that when I get home I have my share in the room ok?)

(Mommy) #7. I was 9 but already business minded. I learned how to start my own little business in our classroom. I sold chocobars, chocosticks, wafer sticks, green peas, cornick, candies, polvoron, pastillas and other little delicacies that kids of my age would indulge on during recess. In high school, I still did some in addition to my Home Economics class and then it was upgraded to selling photocopies of blank maps for my world history class. When I was in college, I did power point presentations, term papers and made email addresses and accounts for my classmates for a dollar (I did earn!). What I enjoyed was selling Victoria's Secret perfume to my teachers and some clothes too! You thought me a lot on how to value work and you let me experienced what work is. But the greatest experience that I had is when you let me take charge of the Records Office of the hospital that you were working at before and it was there that I had proven that I am now capable of working on my own! (that experience helped me get my job at the Human Resources now!)

(Daddy) #8. I remembered how you tried to carry me and Ena when we were older. I know you couldn't carry Ena because she was heavier now (no offense okay? haha. what i meant is that you have grown already. ^^) and you couldn't carry me because I was almost the same height as you are (dad is 5'4 and i was 5' that time) But knowing how much you wanted us to be close to you makes us feel so special. I won't forget how you danced with us when we were small and have us put our feet on yours and dance to the waltz by Mozart until we fall asleep. I wanted to dance once more and I wish I could have a "debut" thing when I come back because I never had one. haha.

(Mommy) #9. You are my role model and I thank you for the never-ending sermon on the mount that you had with me. I knew how I always made your blood-pressure rise whenever you find out that I am having a boyfriend secretly. I knew that I had cost you so much stress that I thought I am going to be kicked out of the house. I know how much I had been such a hard-headed daughter before but thank you for everything (tears tears). It came to my senses that I was just wasting time with those guys (though you approved 1 out of the 13 guys. hahaha) and you made me realize that there is nothing that I would loose if I will wait. Thank you for letting me feel how precious I am to you and believing in me.

(Ena, my sister) #10. How is our clan going? haha. The day that we went out to the mall to meet up the members of our text clan (that's what unlimited text can do to me back home. haha) was the first sis-to-sis bonding moment that I had with you. Maybe because you were a bit of a grown-up at 13 so you knew a little about teen stuffs right? I know how sad it is not to see you grow up to high school because when I come back, you will be on your senior year. But I am glad that I am your role model and I promise that I will do my best to be a good example to you. I know how you always mess up my phone and read the cheesy lovey-dovey messages in my inbox but that really helped a lot. Even though I was extremely mad at you for letting me break up with those fellas, you made me realize that my sister is my savior. Without you to always spill the beans to mom and dad, I would not be a better sister as I am right now (you owe me a sundae when I come back for saying these. hahah). No boyfriends ok? (Don't follow your sister's footsteps of having one when she was 14. Oh my gosshhh! You are 14! hahah. Just don't. Crushes...that's fine. ^^)

Thanks mom and dad for bringing me into this world. I may now be missing going to the flea market with mommy every Saturday afternoon, or hanging out at the bookstore with dad when we get bored, or throwing a pillow on Ena's face for no reason but I know that I am here for a purpose and I have to make the most of every moment that has been given to me. I know you miss my cooking and my fantastic fruit salad ice cream and graham cake but I also know how you enjoy your Saturdays with movies at the mall. It's unfair but I will soon be home to share the laughter once again with you, my one and only crazy in love family. ^^

I miss you and I love you all so much!

from your loving (ehem) daughter, Naomi Kaye Amistad Yanga

P.S.Dad, is my guitar doing fine?

Mom, thanks for the Pond's.

Ena, don;t throw away my clothes of stuffs!

Love you all!

"Ermi? Ang baduy naman." [part 2 sa Adbentyur ng Tri Litel Birds at ni Fairygodmomma]

okey okey. asan na nga ba tayo sa ating kwento? oh! i get it. may tatlong ibon na namamahinga sa ilalim ng puno ng mangga tapos biglang lumitaw ang isang diwata with the boom boom pow epeks and then she granted them their wish of finding their tru lab. teka, naging dalaga na pala ang mga tatlong ibon and then sila ay super beautiful girls. ok, now let’s mub on to the next lebel okeh?

sa kaharian ng Laye…

“At para sa inyong unang kahilingan,” batid ni Diwata Sirdi.

*~boom boom pow~*

At sa isang kisapmata laman ay napuno ng stardust ang paligid.

“My gosh naman Diwata. You are causing air pollution,” reklamo ni Ligalig.

“There’s no air. No air.” sabi ni Luningning.

“Asan na po ba ang aming mga kahilingan?” tanong ni Ligaya while turning around to check out where her true love is.

“Sa inyong paglalakbay pauwi sa inyong tahanan ay inyong matatagpuan ang inyong mga tunay na pag-ibig. Sa ngayon ay kailangan ko ng mamahinga dahil mag-cha chat pa kami ni Haring Sirdi. Excited na kasi akong ipakita sa kaniya ang shades na binili ko eh. Ahihihihi.” sabi ng diwata habang kinikilig moments sa may ere.

“Ano naman yun. Na-excite pa naman ako.” sabi ni Ligaya.

“Ako nga rin eh. Tagal ko na ala boypren.” sabi ni Luningning.

“Gusto ko na nga rin mainlab eh. Di ko pa kasi na-try.” sabi ni Ligalig.“

First time mo?” sabay na tanong nina Ligaya at Luningning [remember coke commercial? harhar. la lang. advertisement.]

“Oh siya. siya. Mauna na ako mga gerls. Ciao!”paalam ng diwata sabay stardust everywhere again.

“Makauwi na nga ako. Magluluto pa ako ng SPAM.” sabi ni Ligaya.

“Spam? Ano yun?” tanong ni Luningning.

“Ah. Isang mahiwagang pagkain na nakalagay sa isang ginto na lagayan na nahanap ko sa Lupain ng Pagkain kahapon sa pamimili ko. Dalhan ko kayo bukas.” sagot ni Ligaya. “Bye!”

“Ako na rin. Mag harvest pa ako sa MukhangAklat.” sabi ni Ligalig.

“Mukhang aklat? Ano naman yun?” tanong ulit ni Luningning.

“Isa yung laro sa isang karton na may mga napipintot na mga maliliit na squares. Poptpal ang tawag dun. Nakaka-adik nga eh. Hehehe.” sabi ni Ligalig. “Kita-kits bukas wookie?”

“Sige. Babush.” sighed Luningning. “Well, it’s just me myslef and I.”

And the happy tree friends, este the three little berds, ay dalaga pala went on their own paths to their homes. Nagsimula ng maglakad si Luningning pakanluran ng sa di kalayuan ay may natanaw siyang isang maliit na kubo. Dahil sa kaniyang curiosity, nilapitan niya ang bahay and to find out that it was made of all kinds of chocolates: chocolate bars (hershey’s kisses, almond roca, reese’s, baby ruth, goya, pik-one, safari, fererro roche, choki choki..etc) and cookies.

“Joke time ba itong bahay na ito?” tanong ni Luningning sa sarili. “Hmm..something smells good inside.”

Pumasok si Luningning sa loob ng kubo and she found three chairs of different sizes: small, medium, large. And then sa mesa, may three bowls rin of different sizes. Naupo si Luningning sa Large chair at tinikman ang soup.

“Oh! This soup is too hot!” sabay inom ng tubig. Lumipat sa Medium chair si Luningning.

“Oh! This soup is too cold!” with shuddering shoulders. So siyempre, no choice na siya but to sit at the Small chair.

“Uwaaa! Oishii desu! [japanese for "Wow! Ang sarap!]” bigkas ni Luningning pagkatikim sa ikatlong bowl. “This is definitely Campbell’s.”

Pagkatapos kumain ni Luningning ay nag wander siya around the house hanggang sa siya ay nakarinig ng malalaking dabog mula sa labas ng bahay.

“Otuke otuke? [korean: what will i do? what will i do?" kabadong sabi ni Luningning.

"Fi Fay Fo Fum. I smell the blood of an Englishman!" sabi ng boses mula sa entrance ng kubo.

"Englishman ka diyan!" sigaw ni Luningning mula sa ilalim ng mesa. "I'm a woman."

"Ayy, me! She speaks!*" gasped the mysterious voice sa pinto.

"At hindi rin ako si Juliet kung ikaw man si Romeo!" sigaw ulit ni Luningning.[*note: from Romeo and Juliet. kalimutan ko na anong act at scene. hehe.]

“Nasaan ka? Ipakita mo ang tunay mong anyo!” medyo naiiritang sabi ng boses.

“Linya ni Cardcaptor sakura yun ah. heheh.” natatawang sabi ni Luningning sa sarili. “Before I let you see my real anyo, you have to promise me one thing.”

“Ano yun?” tanong ng boses.

“You have to promise not to fall in love with me.” kondisyon ni Luningning.

“Jamie Sullivan?” tanong ng boses.

“Hay naku. Ang kulit naman neto. Hindi ako si Englsihman, or si Juliet or si Jamie.” sagot ni Luningning habang lumabas mula sa ilalim ng mesa.

“Ako si…”

*~boom boom pow~*

And there was love in the air as the two hearts finally met each other marking that day as one magical day that they won’t ever forget.

“Oh, bakit ka natigilan? Akala ko ba magpapakilala ka?” tanong ni lalake.

“Ako si Luningning.” sagot ni Luningning with a chuba-choo-choo in her heart.

“Nice to meet you.” sabay courtsey ni lalake. “Ako si Ermi and welcome to my humble home.”

“Ermi? Baduy naman.” sabay tawa ni Luningning.

“It’s actually short for Ermitanyo.” sagot ni Ermi.

“Ah I see. No wonder may balbas ka.” patawang sabi ulit ni Luningning.

“Oy oy. ” sabi ni Ermi.

“Paumanhin po. Baka gawin mo akong palaka.” pang-asar ni Luningning. “Uhm, kailangan ko ng umuwi. Dumidilim na. Magrereview pa ako para sa aking klase sa musika. Nice meeting you Ermi!”

Kumakaway na tumakbong papalabas si Luningning mula sa kubo ng ermitanyo. Nakatayo laman sa pintuan si Ermi at tinatanaw ang papalayong si Luningning.

“Masyado kang maganda parang gawin kong palaka.” bulong ng ermitanyo. “Sana tayo ay magkausap muli Luningning.”

At nakangiting pumasok na sa kaniyang kubo ang ermitanyo.And Luningning was clueless about what her adventure was today.Today was the day that Luningning and Ermi were destined to meet.

*~boom boom pow~*

“Ang mga batang ito nga naman.” sabi ni Diwata Sirdi. “Aba aba naman. Si Ligaya ay tilang malungkot. Pero in just a minute ay makikilala na rin niya ang kaniyang true lab.”

Luningning + Ermi = True Lab. Ligaya + TheWho? Abangan sa ikatlong kabanata ng Adbentyur ng Tri Litel Berds at ni Fairygodmomma.

ang adbentyur ng da tri litel berds at ni fairygodmomma [part 1

Once upon a time, sa kaharian ng Laye ay may tatlong maliliit ng ibon na namamahinga sa ilalim ng punong mangga. Kasabay ng simoy ng hangin ay ang mga kahilingan ng mumunting mga tinig.

"Kailan kaya tayo makakaranas ng tunay na pag-ibig?" tanong ni Ligaya sa sarili.

"Kung may pagkakataon lamang sa ating buhay na tayo ay maaring maging isang tao", sabi ni Ligalig.

"I wish matagpuan ko na si Prince Charming ko", kinikilig na pahiwatig ni Luningning.

Habang nangangarap ng gising ang tatlong cutie birds ay biglang may malakas na tunog na tumambad sa kanilang harapan:

*boom boom poww!*

"Oh my goshh...Black Eyed Peas?" pagulat na sabi ni Luningning.

"Maryang kamote" dagdag ni Ligalig.

"Creepy" sabi ni Ligaya.

"ehe. ehe. ehe." napaubo ang magandang diwata sabay bugaw sa stardust na pumalibot sa kaniya. Tumayo siya sa kaniyang kinahulugan at inayos ang kaniyang pink na gown.

"Ar yu olrayt?" tanong ni Ligalig.

"Okay lamang ako" with a poise sagot ng diwata.

"Sino po kayo?" tanong ni Ligaya. "At bakit po bigla na lamang po kayong nahulog mula sa kalangitan?"

"Ako ang inyong Fairygodmother. At maaari ninyo akong tawagin sa pangalang Sirdi. Galing ako sa mundo ng Yekrut, malayo iyon dito ngunit sa aming kaharian ay masaya at laging may ngiti sa mukha ng bawat naninirahan."

"Wowwowwee!" excited na sinabi ni Luningning. "Let's go go there na!"

"Bago kayo makakarating sa aming kaharian ay may mga requirements kayo na dapat gawin." pahiwatig ng diwata.

"Grabe naman. Katatapos na nga lang ng pagsusulit ko kahapon eh may ipapagawa pa ulit" pabulong na reklamo ni Ligaya.

"Shhh..Comply before complaints. Este complain. Tama ba? Hmm..anywho. Sa dakong ito ay mabibigyan kayo ng labin tatlong kahilingan. Sa bawat kahilingan ay may katumbas na prize as long as you use it in a proper way for the benefit of human kind." sabi ni diwata.

"Human kind? Haller. Di po ba niyo nakikita na kami po ay mga ibon lamang? tweet tweet tweet!" sabi ni Ligalig.

"Paumanhin. Ngunit bilang bonus at dahil narining ko ang inyong mga hinaing kanina, gagawin ko kayong mga dalaga. Mga dalagang pagkakalooban ko ng kanikaniyang mga talento upang maging capable kayo na mag survive sa mundong ito." sabay nilabas ng diwata ang kaniyang mahiwagang wand.

"Ipikit ninyo ang inyong mga mata and think about what your heart desires and it will be granted."

In a tap of the fairy's wand in the heads of the three little birds, stardust once again appeared and there were sparkles everywhere. There stood three beautiful girls in the midst of the meadow. The most beautiful three and the fairest in the kingdom (wow. english. hekhek.)

"Wow! Salamat po!" sabi ni Ligaya.

"Tao na ba ako?" tanong ni Ligalig na nakapikit pa rin ang mga mata.

"Awesome! Paano po ninyo alam na pink ang gusto ko?" tanong ni Luningning.

"Mabuti naman at nagustuhan ninyo ang inyong transformation." nakangiting sabi ni Diwatang Sirdi. "Mayroon na ba kayong nais na hilingin? Tandaan ninyo na mayroon lamang kayong labintatlong kahilingan at dapat ay para sa kabutihan ng lahat iyon."

Napamuni muni ang tatlong dilag kung ano ang kanilang dapat hiligin mula sa diwata.

"World peace kaya?" tanong ni Ligaya.

"Miss Universe ka naman." sagot ni Ligalig.

"Prince Charming!" sabi ni Luningning. "Hindi ba nais natin makaranas ng tunay na pag-ibig? Hindi ba iyon ang nais natin kani-kanina lamang?"

"Oo nga pala! Sige iyon na lamang!" agreed Ligaya.

"Mayroon na ba kayong kahilingan?" tanong ni Diwata.

"Opo." sabay na sagot ng tatlo."At ano iyon?" tanong ulit ni Diwata.

"Nais naming makaranas ng tru lab. Nais namin matagpuan ang aming mga Prince Charming!" sagot ni Ligalig.

"Oy! Isa isa lang." sambit ni Ligaya.

"Diwata, as one po yung sinabi ni Ligalig ha?" sabi ni Luningning.

"Sige sige. Nakakatuwa naman talaga kayong tatlo oo. " patawang sabi ni Diwata Sirdi. Inilabas niya muli ang kaniyang magic wand at sabay sabi ng ilang mahiwagang salita.

"Langit at lupa magsama

kahilingan nila ay dinggin na

Prince Charming para sa bawat isa

Upang lahat ay lumigaya!"

*~*boom boom poww!*~*

"Oh my goshhh!" sigaw ni Luningning.

"This is it!" sabi ni Ligalig.

"Dream come true" dagdag ni Ligaya.

Muling tumumbad ang malakas na tunog katulad ng simula and there were stardust everywhere again. And the most exciting part is that behind the vague dust of magic were three mystery Prince Charmings...

sino sila? Abangan sa susunod na kabanata ng "Adbentyur ng da tri litel berds at ni fairygodmomma"